Antibiofilm aktivnost dezinficijenasa na biofilm produkujeće sojeve Salmonella spp. izolovanih iz namirnica animalnog porijekla

Apstrakt

Uvod: Salmonele su bakterije koje mogu da se izoluju iz različitih uzoraka kod ljudi i životinja, mogu inficirati ljude i životinje kao slobodnoživeće, planktonske forme, mogu preživjeti na biljkama i neživoj sredini u vidu sesilne zajednice nazvane biofilm. Zbog toga su od velikog značaja u okviru koncepta „Jedno zdravlje" kao najvažnijeg javnozdravstvenog problema. Bakterije iz namirnica animalnog porijekla, ukoliko formiraju biofilmove na neživoj površini, mogu dugo preživjeti na mašinama i površinama i biti stalan izvor kontaminacije namirnica u ugostiteljstvu i industriji hrane.

 Cilj: Cilj ovog rada je bio da se uporedi antibiofilm aktivnost tri dezinficijensa različitog sastava i amehanizma dejstva (vodonik-peroksid, benzalkonijum-hlorid i natrijum-hipohlorit) na bakterije iz roda Salmonella izolovane iz namirnica animalnog porijekla, kad se nalaze u formi biofilma. 

Materijal i metode: Dezinficijensi su korišteni u koncentracijama od 0,5% natrijum-hipohlorit i benzalkonijum-hlorid, 3% vodonik-peroksid, i njihova aktivnost je ispitana tokom tretmana od pet minuta nakon  inkubacije od 24 sata na temperaturi od 25℃ i 37 ℃. 

Rezultati: Produkcija biofilma je bila najoptimalnija na 25℃, gdje je bilo 15 (21%) neproduktora, a 55 (79%) izolata je produkovalo biofilm sa prosječnom biomasom od 0,11. Na 37℃, 26 izolata (37%) nije stvorilo biofilm, dok su umjereni i slabi produktori bili gotovo ravnomjerno raspoređeni. Sobna temperatura je bila optimalna za produkciju biofilma u odnosu na 37℃ (p < 0,001). Kad je u pitanju tretman biofilma, NaOCl je bilo najefikasniji, dok su vodonik-peroksid i benzalkonijum-hlorid pokazali podjednako dejstvo na obje temperature. 

Zaključak: Iako se kvaternarni amonijumovi preparati najčešće koriste za čišćenje i dezinfekciju površina, ipak su pokazali najslabije dejstvo na planktonske sojeve salmonela, kao i na biofilmove.