Efekti fizioterapijskih intervencija na hod i balans kod pacijenata nakon moždanog udara

Apstrakt

 Uvod: Moždani udar označava naglo nastali fokalni, nekonvulzivni neurološki poremećaj, do koga dolazi uslijed vaskularnog oštećenja, zbog čega se razvijaju različita klinička stanja usljed poremećaja moždane funkcije. Raznovrsnost fizioterapeutskih intervencija i primjena napredne tehnologije posljednjih decenija su doživjeli ekspanziju u rehabilitaciji osoba sa moždanim udarom.

 Cilj: Cilj ovog rada je da se na osnovu literaturnih podataka dođe do zaključka o adekvatnom protokolu za fizioterapijsku intervenciju za hod i balans kod pacijenata nakon moždanog udara.

 Materijali i metode: Za potrebe preglednog rada, na osnovu kriterijuma za uključenje i isključenje, odabrano je 10 istraživanja dostupnih u bazi Google Akademik. Obuhvaćen je uzorak od 544 ispitanika sa stanjem nakon moždanog udara koji su ušli u rehabilitacioni program sa različitim fizioterapijskim postupcima u eksperimentalnim i opštim programom u kontrolnim grupama. Za zajedničke mjerne instrumente procjene odabrani su Fugl–Majer (FMA-LE) i Bergova skala balansa (BBS).

 Rezultati: Analizom fizioterapeutskih postupaka najveći napredak, prema navedenim radovima, imaju udruženi konvencionalni postupci sa: virtuelnom realnosti (FMA-LE: 12,68/30,26; BBS: 18,38/44,09), hidrokineziterapija (FMA-LE: 9,82/21,45; BBS: 7,93/27,40), vježbe stabilizacije trupa u kombinaciji sa muzikom (FMA-LE:11,34/23,41; BBS: 21,34/37,88) i egzoskeletni trening (FMA-LE: 17,3/23,0; BBS: 15,3/36,6).

 Zaključak: Kombinacija konvencionalnih i naprednih fizioterapijskih intervencija daje najbolje rezultate u rehabilitaciji pacijenata nakon moždanog udara. Virtuelna realnost se pokazala naročito efikasnom kod radnoaktivne populacije, dok su kod starijih pacijenata veći učinak imale vježbe stabilizacije trupa uz muziku, što naglašava značaj individualizovanog pristupa.