Predispitna anksioznost i samomedikacija kod studenata medicine

Apstrakt

 Uvod: Anksioznost predstavlja emocionalni odgovor i predviđanje buduće pretnje. Ispitnu anksioznost karakteriše osećaj straha i bespomoćnosti tokom pripreme ili polaganja pismenog odnosno usmenog ispita. Samomedikacija podrazumeva korišćenje bilo koje vrste leka bez konsultacije zdravstvenih profesionalaca. U cilju suzbijanja simptoma anksioznosti, studenti mogu pribeći upotrebi kako medicinsko-farmaceutskih proizvoda tako i mnogih nemedicinskih proizvoda. 

Cilj rada: Cilj rada je da ispitamo nivo predispitne anksioznosti, kao i koji faktori i na koji način utiču na nivo predispitne anksioznosti. Takođe, ispitujemo učestalost upotrebe samomedikacije kod iste grupe studenata. 

Materijal i metode: Deskriptivno-analitička studija preseka izvršena je na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Novom Sadu u periodu od juna do septembra 2024. godine. U studiju smo uključili 339 ispitanika, studenata Medicinskog fakulteta Univerziteta u Novom Sadu, starosti od 19 do 30 godina. Korišćen je anketni upitnik koji se sastojao iz 3 dela: sociodemografski upitnik (11 pitanja), Bekova skala anksioznosti kao upitnik za merenje stepena anksioznosti (21 pitanje) i procena navika vezanih za samomedikaciju (3 pitanja). Svi dobijeni podaci uneti su u program Microsoft Excel 2016 i statistički obrađeni student t-testom, hi-kvadrat testom i načinjena je Point-biserijska korelacija. 

Rezultati: Uočena je statistički značajna razlika između intenziteta anksioznosti i upotrebe samomedikacije kao i pola studenta. Nije uočena statistički značajna razlika između upotrebe samomedikacije i kategorijalnih varijabli. 

Zaključak: Studenti ženskog pola pokazuju veći stepen anksioznosti. Studenti koji koriste samomedikaciju pokazuju veći stepen anksioznosti. Viši nivoi anksioznosti povezani su sa većom upotrebom samomedikacije, ali postoje i drugi faktori koji mogu uticati na upotrebu samomedikacije