Uloga koeficijenta difuzije kao biomarkera u dijagnostici karcinoma grlića materice i proceni terapijskog odgovora na neoadjuvantnu terapiju

Apstrakt

 Uvod: Koeficijent difuzije (ADC) je značajan parametar u dijagnostici i praćenju karcinoma grlića materice.

 Cilj: Evaluacija ADC vrednosti kod pacijentkinja sa karcinomom grlića materice, postterapijskim izmenama i urednim nalazom, uz analizu povezanosti sa kliničko-patološkim parametrima, predikcijom terapijskog odgovora i diferencijacijom tumorskog resta od postterapijskog tkiva bez resta.

 Materijal i metode: Retrospektivna studija obuhvatila je 148 pacijentkinja podeljenih u tri grupe: karcinom grlića materice, postterapijske promene i uredan nalaz. ADC vrednosti merene su pozicioniranjem ROI u ciljanom tkivu. Statistička analiza obuhvatila je ANOVA, t-test i ROC analizu.

 Rezultati: Srednje ADC vrednosti kod karcinoma grlića materice (0,798 × 10⁻³ mm²/s) bile su značajno niže u poređenju sa postterapijskim promenama (1,394 × 10⁻³ mm²/s) i urednim nalazima (1,431 × 10⁻³ mm²/s; p < 0,001). ADC vrednosti nisu pokazale statistički značajnu razliku u odnosu na kliničko-patološke parametre. Promena ADC vrednosti nakon terapije (∆ADC: 0,607 × 10⁻³ mm²/s) ukazuje na smanjenje celularnosti. Prosečne ADC vrednosti tumorskog resta (1,299 × 10⁻³ mm²/s) bile su značajno niže u poređenju sa postterapijskim tkivom bez resta (1,472 × 10⁻³ mm²/s; p = 0,029). Optimalna vrednost za razlikovanje tumorskog resta od postterapijskog tkiva bez resta bila je 1,436 × 10⁻³ mm²/s. Optimalna vrednost za razlikovanje preterapijskog i postterapijskog tumorskog tkiva iznosila je 0,929 × 10⁻³ mm²/s.

 Zaključak: ADC predstavlja pouzdan biomarker za diferencijaciju između karcinoma, postterapijskih promena, urednih nalaza i za procenu terapijskog odgovora. Takođe, ADC omogućava značajnu diferencijaciju između tumorskog resta i postterapijskog tkiva bez resta.